اينترنت از بدو پيدايش تاكنون ، منشاء تحولات عظيمی در حيات بشريت بوده است و ضريب استفاده از آن در اكثر كشورهای جهان همچنان سير صعودی را طی می نمايد. به جرات می توان گفت كه طراحان اوليه اينترنت هرگز تصور اينچنين رشدی را نمی كردند . بديهی است كه طراحی انجام شده در برخی موارد پس از گذشت ده ها سال با چالش های جدی مواجه شود و انتظاری جزء اين هم وجود ندارد . به عنوان نمونه ، پروتكل IP كه يكی از پروتكل های اساسی در اينترنت است ، بگونه ای طراحی نشده است كه بتواند از تعداد بيشماری دستگاه و كاربر متصل به اينترنت حمايت نمايد . علاوه بر اين ، هم اينك درخواست های متعددی مبنی بر استفاده از مواردی نظير ويدئو ، صوت و دستگاه های بی سيم ( نظير موبايل ) توسط برنامه ها وجود دارد كه قطعا" در آينده شتاب بيشتری خواهد گرفت . در اوايل سال 1990 ، IETF ( برگرفته از Internet Engineering Task Force ) كه مسئوليت استانداردسازی اينترنت را برعهده دارد اعلام نمود كه پروتكل IP ( با نام Ipv4 ) دارای محدوديت هائی در زمينه آدرس دهی است و از همان زمان بر طراحی نسخه ای جديد از پروتكل فوق تاكيد و در نهايت در سال 1995 نسخه اوليه IPv6.0 آماده گرديد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر