همان طوري كه مي‌دانيد، اينترنت بر اساس مجموعه‌اي از شبكه‌ها كه جهان را پوشش مي‌دهند، ساخته مي‌شود. اين شبكه‌ها شامل انواع بسيار و متفاوتي از كامپيوترها مي‌باشند، و بنابراين چيزي بايد همه چيز را در كنار يكديگر نگه دارد. اين چيزي به نام TCP/IP است.
TCP/IP به صورت پنج حرف جداگانه”T C P I P” تلفظ مي‌شود. اگر مي‌خواهيد مانند يك حرفه‌اي به نظر بياييد، گفتن اين حرف را طوري تمرين كنيد كه به عنوان كلمه‌اي واحد با سرعت از زبانتان ادا شود- تي- سي-پي- آي- پي(علامت بينTCP/IP را تلفظ نكنيد، وگرنه مانند فردي ساده و نادان به نظر خواهيد رسيد).
جزييات TCP/IP بسيار فني هستندو خارج از علاقه تقريباً هر فردي هستند، كه درمقاله‌هاي بعدي بررسي مي‌شوند. اما ايده‌هاي ابتدايي اندكي وجود دارندكه دوست دارم آنها را بفهميد.
برنامه نويسان براي تضمين اينكه انواع متفاوتي از كامپيوترها بتوانند با يكديگر كاركنند، برنامه‌هاي خود را با استفاده لز پروتكل‌هاي ( protocol به معني قرارداد، ولي در ادامه به دليل پركاربرد بودن از كلمه پروتكل استفاده مي‌كنم) استاندارد مي‌نويسند. پروتكل مجموعه‌اي از قوانين است كه با اصطلاحات فني چگونگي انجام گرفتن كاري را توصيف مي‌كند. به عنوان مثال، پروتكلي وجود دارد كه به طور دقيق قالبي را كه بايستي براي ارسال پيام‌هاي پستي استفاده شود، توضيح مي‌دهد. تمام برنامه‌هاي پستي اينترنت در هنگام آماده ساختن پيامي براي تحويل از اين پروتكل پيروي مي‌كنند.
TCP/IP نام متداولي براي مجموعه‌از بيش از 100 پروتكل مي‌باشد كه براي متصل ساختن كامپيوترها و شبكه‌ها استفاده مي‌شود. نام واقعي TCP/IP از دو پروتكل مهم مي‌آيد:
(TCP)Transmission Control Protocol
(IP)Internet Protocol
در داخل اينترنت، اطلاعات به صورت جريان ثابتي از ميزبان به ميزبان(كامپيوترهايي كه با هم ارتباط دارند) منتقل نمي‌شود. در عوض، داده‌ها به بسته‌هاي كوچكي به نام بسته(packet) شكسته مي‌شوند.
به عنوان مثال، در نظر بگيريذ كه پيامي پستي را براي دوستي در اينترنت مي‌فرستيد. TCP آن را به تعدادي بسته تقسيم خواهد كرد. هر بسته با شماره سريال ، نشاني گيرنده و نشاني فرستنده علامت گذاري مي‌شود. TCP اطلاعات مربوط به كنترل خطا را نيز در بسته درج مي‌كند.
سپس بسته‌ها از طريق شبكه فرستاده مي‌شوند، در اينجا كار IP است كه آنها را به ميزبان راه دور منتقل كند. TCP در انتهاي ديگر، بسته‌ها را دريافت و وجود خطاها را بررسي مي‌كند.اگر خطايي رخ داده‌باشد، TCP مي‌تواند درخواست ارسال مجدد اين بسته به خصوص را نمايد.
بعد ازاين‌كه تمام بسته‌ها دريافت شدند،TCP از شماره سريال بسته‌ها، آنها را به ترتيب به هم وصل مي‌كند تا پيام پستي اصلي در طرف دوم ساخته شود.
به عبارت ديگر ، كار IP گرفتن داده‌هاي خام-بسته‌ها- از يك مكان به مكان ديگر است و كار TCP اداره جريان و تضمين صحت داده‌ها مي‌باشد.
شكستن داده‌ها به بسته‌ها فوايد مهم بسياري دارد. اول اين‌كهبه اينترنت اجازه مي‌دهد در يك زمان از همان خطوط ارتباطي براي كاربران متفاوت بسياري استفاده كند. از آن‌جايي كه بسته‌ها مجبور نيستند با يكديگر سفر كنند، خط ارتباطي مي‌تواند تمام انواع بسته‌ها را همان‌طوري كه در راه خود از مكاني به مكان ديگر مي‌روندؤ حمل كند. بزرگراهي را در نظر بگيريد كه در آن ماشينهاي مجزا با وجود اينكه مقصدهاي متفاوتي دارند، همگي در راه مشتركي سفر مي‌كنند.
همان‌طوري كه بسته‌ها سفر مي‌كنند، تا زماني كه به مقصد نهايي خودشان برسند، از ميزباني به ميزبان ديگر فرستاده مي‌شوند(مسير واقعي توسط كامپيوترهايي با استفاده خاص به نام مسيريابانتخاب مي‌شود). اين اين موضوع يعني اينترنت داراي انعطاف‌پذيري بسيار زيادي مي‌باشد. اگر اتصال به‌خصوصي خراب شود، كامپيوترهايي كه جريان داده را كنترل مي‌كنند مي‌توانند معمولاً مسير جايگزيني را پيدا كنند. در حقيقت امكان دارد كه در داخل انتقال واحدي از داده‌ها، بسته‌هاي مختلف در مسيرهاي مختلفي به يك مقصد جريان پيدا كنند.
همچنين شبكه مي‌تواند از بهترين مسير در شرايط مختلف استفاده كند. به عنوان مثال، هنگامي كه بار بخشي از حد متعارف مي‌شود بسته‌ها مي‌توانند از طريق خطوطي كه بار كمتري دارند، فرستاده شوند.
مزيت ديگر استفاده از بسته‌ها اين است كه در هنگام رخ‌دادن خطايي كوچك در انتقال، به جاي انتقال كل پيام فقط نياز به ارسال مجدد بسته‌اي منفرد خواهد بود. اين مزيت سرعت كلي اينترنت را افزايش مي‌دهد.
تمام اين انعطاف‌پذيري كمك مي‌كند تا قابيت اطمينان بالا امكان‌پدير شود، TCP/IP به هر صورت تضمين مي‌كند كه داده با موفقيت عبور مي‌نمايد. در حقيقت، حتي با وجود اينكه ممكن است ميزبانها صدها كيلومتر دور از يكديگر باشند و تمام بسته‌ها مجبور به عبور از چندين كامپيوتر مياني باشند، اينترنت آن‌قدر خوب عمل مي‌كند كه ارسال پرونده‌اي از يك ميزبان به ميزبان ديگر فقط جند ثانيه طول مي‌كشد.
بنابراين دو جواب براي «TCP/IP چيست؟» وجود دارد. جواب فني اين است كه TCP/IP خانواده‌اي بزرگ از پروتكل‌هايي است كه براي سازمان‌دهي كامپيوترها و ابزارهاي ارتباطي در شبكه، استفاده مي‌شوند. و مهمترين پروتكل‌هاي آن TCP و IP هستند. IP داده‌ها را از مكاني به مكان ديگر منتقل مي‌كند، در حالي كه TCP از صورت‌گرفتن صحيح تمام كارها مطمئن مي‌شود.
با وجود اين، بهترين پاسخ اين است كه اينترنت وابسته به هزاران شبكه و ميليونها كامپيوتر است، و TCP/IP چسبي است كه اين شبكه‌ها و كامپيوترها را در كنار يكديگر نگه مي‌دارد.
TCP/IP به صورت پنج حرف جداگانه”T C P I P” تلفظ مي‌شود. اگر مي‌خواهيد مانند يك حرفه‌اي به نظر بياييد، گفتن اين حرف را طوري تمرين كنيد كه به عنوان كلمه‌اي واحد با سرعت از زبانتان ادا شود- تي- سي-پي- آي- پي(علامت بينTCP/IP را تلفظ نكنيد، وگرنه مانند فردي ساده و نادان به نظر خواهيد رسيد).
جزييات TCP/IP بسيار فني هستندو خارج از علاقه تقريباً هر فردي هستند، كه درمقاله‌هاي بعدي بررسي مي‌شوند. اما ايده‌هاي ابتدايي اندكي وجود دارندكه دوست دارم آنها را بفهميد.
برنامه نويسان براي تضمين اينكه انواع متفاوتي از كامپيوترها بتوانند با يكديگر كاركنند، برنامه‌هاي خود را با استفاده لز پروتكل‌هاي ( protocol به معني قرارداد، ولي در ادامه به دليل پركاربرد بودن از كلمه پروتكل استفاده مي‌كنم) استاندارد مي‌نويسند. پروتكل مجموعه‌اي از قوانين است كه با اصطلاحات فني چگونگي انجام گرفتن كاري را توصيف مي‌كند. به عنوان مثال، پروتكلي وجود دارد كه به طور دقيق قالبي را كه بايستي براي ارسال پيام‌هاي پستي استفاده شود، توضيح مي‌دهد. تمام برنامه‌هاي پستي اينترنت در هنگام آماده ساختن پيامي براي تحويل از اين پروتكل پيروي مي‌كنند.
TCP/IP نام متداولي براي مجموعه‌از بيش از 100 پروتكل مي‌باشد كه براي متصل ساختن كامپيوترها و شبكه‌ها استفاده مي‌شود. نام واقعي TCP/IP از دو پروتكل مهم مي‌آيد:
(TCP)Transmission Control Protocol
(IP)Internet Protocol
در داخل اينترنت، اطلاعات به صورت جريان ثابتي از ميزبان به ميزبان(كامپيوترهايي كه با هم ارتباط دارند) منتقل نمي‌شود. در عوض، داده‌ها به بسته‌هاي كوچكي به نام بسته(packet) شكسته مي‌شوند.
به عنوان مثال، در نظر بگيريذ كه پيامي پستي را براي دوستي در اينترنت مي‌فرستيد. TCP آن را به تعدادي بسته تقسيم خواهد كرد. هر بسته با شماره سريال ، نشاني گيرنده و نشاني فرستنده علامت گذاري مي‌شود. TCP اطلاعات مربوط به كنترل خطا را نيز در بسته درج مي‌كند.
سپس بسته‌ها از طريق شبكه فرستاده مي‌شوند، در اينجا كار IP است كه آنها را به ميزبان راه دور منتقل كند. TCP در انتهاي ديگر، بسته‌ها را دريافت و وجود خطاها را بررسي مي‌كند.اگر خطايي رخ داده‌باشد، TCP مي‌تواند درخواست ارسال مجدد اين بسته به خصوص را نمايد.
بعد ازاين‌كه تمام بسته‌ها دريافت شدند،TCP از شماره سريال بسته‌ها، آنها را به ترتيب به هم وصل مي‌كند تا پيام پستي اصلي در طرف دوم ساخته شود.
به عبارت ديگر ، كار IP گرفتن داده‌هاي خام-بسته‌ها- از يك مكان به مكان ديگر است و كار TCP اداره جريان و تضمين صحت داده‌ها مي‌باشد.
شكستن داده‌ها به بسته‌ها فوايد مهم بسياري دارد. اول اين‌كهبه اينترنت اجازه مي‌دهد در يك زمان از همان خطوط ارتباطي براي كاربران متفاوت بسياري استفاده كند. از آن‌جايي كه بسته‌ها مجبور نيستند با يكديگر سفر كنند، خط ارتباطي مي‌تواند تمام انواع بسته‌ها را همان‌طوري كه در راه خود از مكاني به مكان ديگر مي‌روندؤ حمل كند. بزرگراهي را در نظر بگيريد كه در آن ماشينهاي مجزا با وجود اينكه مقصدهاي متفاوتي دارند، همگي در راه مشتركي سفر مي‌كنند.
همان‌طوري كه بسته‌ها سفر مي‌كنند، تا زماني كه به مقصد نهايي خودشان برسند، از ميزباني به ميزبان ديگر فرستاده مي‌شوند(مسير واقعي توسط كامپيوترهايي با استفاده خاص به نام مسيريابانتخاب مي‌شود). اين اين موضوع يعني اينترنت داراي انعطاف‌پذيري بسيار زيادي مي‌باشد. اگر اتصال به‌خصوصي خراب شود، كامپيوترهايي كه جريان داده را كنترل مي‌كنند مي‌توانند معمولاً مسير جايگزيني را پيدا كنند. در حقيقت امكان دارد كه در داخل انتقال واحدي از داده‌ها، بسته‌هاي مختلف در مسيرهاي مختلفي به يك مقصد جريان پيدا كنند.
همچنين شبكه مي‌تواند از بهترين مسير در شرايط مختلف استفاده كند. به عنوان مثال، هنگامي كه بار بخشي از حد متعارف مي‌شود بسته‌ها مي‌توانند از طريق خطوطي كه بار كمتري دارند، فرستاده شوند.
مزيت ديگر استفاده از بسته‌ها اين است كه در هنگام رخ‌دادن خطايي كوچك در انتقال، به جاي انتقال كل پيام فقط نياز به ارسال مجدد بسته‌اي منفرد خواهد بود. اين مزيت سرعت كلي اينترنت را افزايش مي‌دهد.
تمام اين انعطاف‌پذيري كمك مي‌كند تا قابيت اطمينان بالا امكان‌پدير شود، TCP/IP به هر صورت تضمين مي‌كند كه داده با موفقيت عبور مي‌نمايد. در حقيقت، حتي با وجود اينكه ممكن است ميزبانها صدها كيلومتر دور از يكديگر باشند و تمام بسته‌ها مجبور به عبور از چندين كامپيوتر مياني باشند، اينترنت آن‌قدر خوب عمل مي‌كند كه ارسال پرونده‌اي از يك ميزبان به ميزبان ديگر فقط جند ثانيه طول مي‌كشد.
بنابراين دو جواب براي «TCP/IP چيست؟» وجود دارد. جواب فني اين است كه TCP/IP خانواده‌اي بزرگ از پروتكل‌هايي است كه براي سازمان‌دهي كامپيوترها و ابزارهاي ارتباطي در شبكه، استفاده مي‌شوند. و مهمترين پروتكل‌هاي آن TCP و IP هستند. IP داده‌ها را از مكاني به مكان ديگر منتقل مي‌كند، در حالي كه TCP از صورت‌گرفتن صحيح تمام كارها مطمئن مي‌شود.
با وجود اين، بهترين پاسخ اين است كه اينترنت وابسته به هزاران شبكه و ميليونها كامپيوتر است، و TCP/IP چسبي است كه اين شبكه‌ها و كامپيوترها را در كنار يكديگر نگه مي‌دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر