اينترنت پرسرعت(DSL)

DSL يا Digital Subscriber Line (به معني خط اشتراک ديجيتال)، يک شيوه موثر و در عين حال کم هزينه جهت اتصال به اينترنت است که از سرعت و کيفيت مطلوبي بر خوردار است. انواع مختلفي از DSL موجود است که امکان اتصال به اينترنت را با سرعتها و امکانات مختلفي به وجود مي آورند. نوعي که عموما براي مصارف خانگي از آن استفاده مي شود Asymmetric-DSL يا ADSL يا DSL نامتقارن مي باشد که در بهترين شرايط، عملا امکان گرفتن اطلاعات با سرعتي معادل با 2Mbps و فرستادن اطلاعات با سرعتي حدود 256Kbps را مهيا مي سارد. و اما آنچه که باعث شده ADSL به سرعت در همه جاي جهان رشد کند (صرف نظر از بعضي کشورها از جمله ميهن اسلامي خودمان) اين است که:
اولا: ADSL از همان زوج سيمهاي تلفن معمولي استفاده مي کند. يعني نياز به سيم کشي جديد از مرکز مخابرات يا ISP به خانه ها نيست و لذا از اين جهت هيچ هزينه اي صرف نمي شود. (بر خلاف سيستمهاي cable)
ثانيا: در ADSL شما همواره به اينترنت متصل هستيد و در عين حال مي توانيد از تلفن يا فاکس خود هم استفاده کنيد، يعني خط تلفن شما هيچ وقت به دليل استفاده از اينترنت اشغال نمي شود.
و ثالثا: تجهيزات سخت افزاري استفاده از DSL بسيار ارزان قيمت هستند. (بر خلاف سيستمهاي ماهواره اي)
همچنين امکان داشتن Static IP و برخي مسائل فني ديگر نيز از مزاياي DSL مي باشند.
مثل هر سيستمي DSL معايبي هم دارد. مهمترين و مساله ساز ترين مشکل DSL اين است که کيفيت و سرعت انتقال داده بستگي به فاصله مشترک از مرکز تلفن دارد. يعني اگر خانه شما در حوالي مرکز تلفن باشد با سرعت بيشتري به اينترنت متصل مي شويد و بالعکس. اين قضيه وقتي مساله ساز خواهد بود که فاصله شما از مرکز تلفن بيش از 5 کيلومتر باشد که در اين صورت معمولا استفاده از DSL مقدور نخواهد بود. همچنين کيفيت پايين سيمهاي تلفن و پوسيدگي احتمالي آنها نيز اثر نامطلوبي در ارتباط شما خواهد داشت.
DSL چگونه کار مي کند ؟
در علم مخابرات، به محيطي که داده ها از آن انتقال مي يابند Media يا رسانه گفته مي شود. زوج سيم، کابلهاي کواکسيال (مثل کابل آنتن تلويزيون)، موجبر ها (لوله هايي فلزي با سطح مقطع مستطيل يا دايره شکل)، هوا و فيبرهاي نوري مهمترين رسانه هاي مخابراتي هستند. براي هر رسانه پارامترهايي به نام فرکانس قطع بالا و پايين تعريف مي شود. و منظور از آنها حداکثر و حداقل فرکانسي است که آن رسانه مي تواند با کيفيت مطلوب از خود عبور دهد. به اختلاف اين دو فرکانس پهناي باند يا Band Width مي گويند. زوج سيم که در سيستم تلفن شهري استفاده مي شود، ضعيفترين رسانه مخابراتي از اين نظر مي باشد و محدود عبور فرکانسي آن از صفر تا حدود 2 مگاهرتز مي باشد. لکن در سيستمهاي تلفن شهري (PSTN) فقط از 4 کيلو هرتز اين محدود براي عبور صدا استفاده مي شود و بقيه باند فرکانسي آزاد است، که موضوع ايده اوليه ساخت و استفاده از DSL مي باشد.
در سيستمهاي Diap-Up از همان 4KHz پهناي باند صوتي جهت انتقال داده استفاده مي شود و با استفاده از پيشرفته ترين روشهاي مدولاسيون ديجيتال و فشرده سازي اطلاعات، مي توان حداکثر 56 کيلو بيت اطلاعات را در يک ثانيه منتقل نمود. حال فرض کنيد باند فرکانسي ما از 4KHz به 2MHz افزايش پيدا کند، يعني تقريبا 500 برابر شود، واضح است که ميزان انتقال داده را مي توان به شدت افزايش داد. براي ADSL در عمل معمولا باند فرکانسي 30KHz تا 138KHz براي فرستادن اطلاعات و باند فرکانسي 138KHz تا 1.1Mhz براي گرفتن اطلاعات استفاده مي شود. در اين صورت با توجه به روشهاي مدولاسيون مورد استفاده مي توان به پهناي باند ديجيتالي معادل با 8Mbps دست يافت که معمولا براي بدست آوردن ضريب کيفيت سرويس دهي (QoS) بهتر، عملا سرعني حدود 1.5 تا 2 مگابيت در ثانيه در اختيار کاربر قرار مي گيرد.
با توجه به اينکه باند فرکانسي 0 تا 4 کيلوهرتز که براي انتقال سيگنالهاي صوتي تلفني استفاده مي شود در ADSL دست نخورده باقي مانده است، مشترک مي تواند در عين اتصال به اينترنت تماسهاي تلفني خود را نيز بر قرار سازد. براي اين کار يک سوکت که در واقع يک فيلتر پايين گدز (LPF) است روي هر پريز تلفن نصب مي شود تا از ورود سيگنالهاي فرکانس بالا به داخل دستگاه تلفن جلوگيري شود. (در صورت موجود بودن سيم کشي مجزا براي data مي توان از يک Splitter مرکزي نيز استفاده کرد.) همچنين براي اتصال به اينترنت از طريق DSL به يک مودم DSL احتياج داريد که نوع معمولي آن قيمتي حدود 20 دلار دارد.
و اما ببينيم در مرکز تلفن چه اتفاقي مي افتد: سوئيپچهايي که در مراکز مخابرات براي برقراري ارتباط تلفني نصب شده اند، به هيچ عنوان توانايي عبور فرکانسهاي بالاي 4 کيلو هرتز را ندارند. لذا هر اتفاقي که قرار است بيفتد، بايد قبل از ورود زوج سيم مشترک به سيستمهاي مخابراتي تلفن شهري بيفتد. براي اين کار دستگاههايي به نام DSLAM يا DSL Acsess Multiplexer در مرکز مخابرات کار گذاشته مي شود. اين دستگاه توسط فيلترهاي فرکانسي، باند 4KHz اول هر زوج سيم را به سمت سوئيچهاي مخابراتي مي فرستد و بقيه پهناي باند را براي اتصال به اينترنت استفاده مي کند. هر DSLAM پذيراي صدها زوج سيم از طرف مشترکين بوده و در نهايت از سوي ديگر با يک اتصال با پهناي باند خيلي زياد به اينترنت متصل است و به اين طريق تا وقتي که اين پهناي باند اشباع نشود مشترکين مي توانند با سرعت بالا و يکنواخت از اينترنت استفاده کنند و از آن لذت ببرند